ಮಕ್ಕಳೆಂಬ ಕೌತುಕಗಳು

ನನಗಿಬ್ಬರು ಮಕ್ಕಳು . ಮಗಳು ಐಶ್ವರ್ಯ ದೊಡ್ಡವಳು. ಮಗ ಶಿಶಿರ ಐದು ವರುಷದವನು .
ನನ್ನ ಮಗ ತುಂಟ . ಅವನಿಗೆ ಏನನ್ನೇ ಹೊಸತು ತಂದು ಕೊಟ್ಟರೂ ಅದನ್ನು ತಕ್ಷಣ ಉಪಯೋಗಿಸುವುದಿಲ್ಲ.ಅತ್ತ ತಿರುಗಿಸಿ ಇತ್ತ ತಿರುಗಿಸಿ ನೋಡುತ್ತಾ ತನ್ನಲ್ಲಿಯೇ ಹೆಮ್ಮೆಪಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆ.ಬಂದವರಿಗೆಲ್ಲಾ ' ನೋಡು ಹೊಸಾದು 'ಎಂದು ತೋರಿಸುತ್ತಾ ಇರುತ್ತಾನೆ.ಹೊಸತನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಯತ್ನ ಅವನದು.ಹೊಸ ಪೆನ್ಸಿಲ್ ,ಪುಸ್ತಕ ,ಶೂ ಹೀಗೆ ಏನೇ ತೆಗೆಸಿ ಕೊಟ್ಟರೂ ಅದನ್ನು ತಕ್ಷಣ ಬಳಸಲು ಒಪ್ಪುವುದಿಲ್ಲ.ಪೆನ್ಸಿಲ್ ಕೆತ್ತಿದರೆ ಚಿಕ್ಕದಾಗಿ ಖಾಲಿಯಾಗುವುದೆಂದು ಕೆತ್ತುವಂತೆಯೇ ಇಲ್ಲ.ನೋಟ್ ಪುಸ್ತಕ ಬರೆದರೆ ಹಳತಾಗುವುದೆಂದು ಬರೆಯದೇ ಹಾಗೆಯೇ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.ಚಪ್ಪಲಿ ಹೊರಗಡೆಗೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಹೋದರೆ ಗಲೀಜಾಗುತ್ತದೆಂದು ಹಾಲ್ ನ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟಿರುತ್ತಾನೆ ಜೋಪಾನವಾಗಿ.ಎಲ್ಲರೂ'' ಜಿಪುಣ ಕಣೋ ನೀನು ''ಎನ್ನುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ.ನನಗೆ ಮಾತ್ರಾ ಹಾಗನ್ನಿಸುವುದಿಲ್ಲ . ಒಮ್ಮೆ ಉಪಯೋಗಿಸಲು ಶುರು ಮಾಡಿದ ಅಂದರೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿಯೇ ಆಟಿಕೆಗಳ ಒಂದೊಂದು ಭಾಗವೂ ಒಂದೊಂದು ದಿಕ್ಕಿಗೆ ದೇಶಾಂತರ ಹೊರಟು ಬಿಡುತ್ತವೆ . ಆರಿಸಲು ಪೊರಕೆಯೇ ಬೇಕು.

ನಾನು ,ನನ್ನ ಮಗಳು ಐಶು ಶಿಶಿರನೊಂದಿಗೆ ಕಣ್ಣ ಮುಚ್ಚಾಲೆ ಆಡುತ್ತಿರುತ್ತೇವೆ.ಒಮ್ಮೆ ಐಶು ಕಳ್ಳಿಯಾಗಿದ್ದಳು . ನಾನು, ಶಿಶಿರ ಬಾತ್ ರೂಮಿನಲ್ಲಿ ಅಡಗಿ ಕೊಂಡೆವು .ಐಶು ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಬಂದಳು.ಶಿಶಿರ ' ನಾವು ಬಾತ್ ರೂಮಿನಲ್ಲಿ ಅಡಗಿ ಕೊಂಡಿಲ್ಲ 'ಎಂದು ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಹೇಳಿದ . ಐಶು ನಮ್ಮಿಬ್ಬರನ್ನು ಔಟ್ ಮಾಡಿದಳು.

ಶಿಶಿರನ ಕಥೆ ಒಂದಲ್ಲ , ಎರಡಲ್ಲ . ಒಂದಿನ ಪಾತ್ರೆ ತೊಳೆಯುವ ವಿಂ ಬಾರ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬಕೆಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ನೀರಿನೊಂದಿಗೆ ಕದಡುತ್ತಿದ್ದ.ಬರುತ್ತಿರುವ ನೊರೆಯೊಂದಿಗೆ ಐಸ್ಕ್ರೀಂ ಎಂದು ಆಟವಾಡುತ್ತಿದ್ದ . ನಾನು ಕೂಗಿದೆ, '' ಶಿಶಿರಾ ವಿಂ ಬಾರ್ ಮುಟ್ಬೇಡ .ಆಡಿದ್ದು ಸಾಕು ಬಾ ಇಲ್ಲಿ.. ಶಿಶಿರ ಕೈ ಸರಿಯಾಗಿ ತೊಳೆಯದೇ ಹಾಗೇ ಬಂದ.

ನಾನು ಬುದ್ಧಿ ಮಾತು ಹೇಳಲಾರಂಬಿಸಿದೆ....''ಪುಟ್ಟಾ ವಿಂ ಬಾರ್ ಜೊತೆಗೆಲ್ಲಾ ಆಟ ಆಡಬಾರದು . ಅದನ್ನ ಮುಟ್ಟಿದರೆ ನಿನ್ನ ಮೆತ್ತಗಿನ ಪುಟಾಣಿ ಕೈ ಒರಟಾಗಿ ಹೋಗತ್ತೆ. ಸರಿಯಾಗಿ ಕೈ ತೊಳದಿಲ್ಲ ನೋಡು.ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ಹೋದ್ರೆ ವಿಷ ಗೊತ್ತಾ.. ಆಮೇಲೆ ಹೊಟ್ಟೆನೋವು, ವಾಂತಿ........ಮುಂದುವರೆಸುತ್ತಲಿದ್ದೆ.

ಶಿಶಿರ ಒಂದೇ ಮಾತಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಬಾಯಿ ಮುಚ್ಚಿಸಿದ.'' ಅಮ್ಮಾ , ನಮ್ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಪಾತ್ರೇನ ವಿಷ ಹಾಕಿ ತೊಳಿತಾರಾ........?


ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ನಾವೆಲ್ಲಾ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಕಡೆ ಪ್ರವಾಸ ಹೋಗಿದ್ದೆವು . ತಂಜಾವೋರು ನೋಡಿಕೊಂಡು ಹೋಟಲಿನಲ್ಲಿ ಊಟ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೊರಟೆವು. ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ವಾಹನ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಐಸ್ಕ್ರೀಂ ಕೊಡಿಸಲಾಯಿತು.ಎಲ್ಲರೂ ತಿನ್ನತೊಡಗಿದರು . ಶಿಶಿರ ಮಾತ್ರಾ ಮನೆಗೆ ಹೋದಮೇಲೆ ತಿನ್ನುತ್ತೇನೆಂದ..........!ಎಲ್ಲರೂ ನಕ್ಕರು.

ಮಕ್ಕಳು ಯಾವ ರೀತಿ ಆಲೋಚಿಸುವರೆಂಬುದು ಗೊತ್ತೇ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ.ನನಗಂತೂ ದಿನ ದಿನವೂ ವಿಸ್ಮಯವಾಗಿಯೇ ಕಾಣಿಸುವುದು.ಅವರ ಛೇಸ್ಟೆಗಳು ಹೊಸತನ್ನ ನಮಗೂ ಕಲಿಸುತ್ತವೆ.

ಅದು ಸುಮಾರು ಅಮೆರಿಕಾದ w.t.c.ಕಟ್ಟಡ ವಿಧ್ವಂಸಗೊಂಡ ವರ್ಷ .ಎಲ್ಲರ ಬಾಯಲ್ಲೂ ಬಿನ್ ಲಾಡೆನ್ ,ಜಾರ್ಜ್ ಬುಷ್ ಎನ್ನುವ ಹೆಸರುಗಳೇ ನಲಿದಾಡುತ್ತಿದ್ದವು.
ಐಶು , ನನ್ನ ಮಗಳು ಚಿಕ್ಕವಳಿದ್ದಾಗ ತುಂಬಾ ಚೂಟಿ.ನಿಂತಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೇಳುವ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಅನೇಕಕ್ಕೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಉತ್ತರವಿರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಒಂದಿನ ರಾತ್ರಿ ಮಲಗಿದ್ದೆವು .ಸಮಯ ಹನ್ನೊಂದು ದಾಟಿತ್ತು.ನನಗೆ ನಿದ್ದೆಯ ಜೋಂಪು ಹತ್ತ ತೊಡಗಿತ್ತು .ಐಶು 'ಅಮ್ಮಾ.......'ಎಂದು ಕರೆದಳು. ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡೇ ಊ.....ಗುಟ್ಟಿದೆ . ''ನಿದ್ದೆ ಬರ್ತಾ ಇಲ್ಲಾ........''ರಾಗವೆಳೆದಳು.ನಾನು ''ರಾಮರಾಮ ಹೇಳ್ತಾ ಮಲಗು..ನಿದ್ದೆ ಬರತ್ತೆ .''ಎಂದು ತಿರುಗಿ ಮಲಗಿದೆ.ನನ್ನವರಿಗಿನ್ನೂ ನಿದ್ರೆ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲಾಂತ ಕಾಣಿಸುತ್ತೆ, '' ಪುಟ್ಟಾ......ಪಕ್ಕದ್ಮನೆ ವೆಂಕಟೇಶ ,ಪಕ್ಕದ್ಮನೆ ವೆಂಕಟೇಶ.... ಅಂದ್ರೂ ನಿದ್ರೆ ಬರತ್ತೆ ಪುಟ್ಟಾ....''ಎಂದರು ನನ್ನನ್ನು ಛೇಡಿಸಲು. ಐಶು ತಕ್ಷಣ ''ಬಿನ್ ಲಾಡೆನ್, ಬಿನ್ ಲಾಡೆನ್.........ಎನ್ನಲು ಶುರು ಮಾಡಬೇಕೆ.....!!ನಮ್ಮಿಬ್ಬರಿಗೂ ನಗುವೋ ನಗು . ನಿದ್ದೆ ಹಾರಿಯೇ ಹೋಯ್ತು.

ಮಕ್ಕಳ ಪ್ರತೀ ನಡವಳಿಕೆಯೂ ಹೊಸತಲ್ಲವೇ...? ಕೌತುಕವಲ್ಲವೇ .....? ನಿಮಗೂ ಈ ರೀತಿಯ ಅನುಭವಗಳಾಗಿರಬಹುದಲ್ಲವೇ.....?