ಅಜ್ಜ ಸ್ಟಾರ್ ಆಗಿದ್ದಾನಲ್ವ ....?

ಶಿಶಿರ ಬಾಲ್ಕನಿಯಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿರುವ ನಕ್ಷತ್ರಗಳನ್ನೇ ದಿಟ್ಟಿಸುತ್ತಿದ್ದ.

''ಅಮ್ಮಾ,ಅಜ್ಜ ಸ್ಟಾರ್ ಆಗಿದ್ದಾನಲ್ವ...? ಈ ಬ್ರೈಟ್ ಸ್ಟಾರ್ ಅಜ್ಜನದೇ ಇರಬೇಕು... ''

ಅವನ ಅಜ್ಜ , ಅ೦ದರೆ ನಮ್ಮ ಮಾವ ತೀರಿಕೊಂಡು ತಿಂಗಳಿಗೆ ಬಂತು. ಶಿಶಿರನಿಗೆ ದಿನಾಲೂ ಅಜ್ಜನದೇ ನೆನಪು...

ಜೊತೆಗೆ ನೂರಾರು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು.

ಸಾವಿನ ಬಗೆಗಿನ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರವೇ ದೊರಕುತ್ತಿಲ್ಲ....... ಬಹುಷಃ ಇಲ್ಲ.....

ಆರೋಗ್ಯವಾಗಿಯೇ ಇದ್ದ ಅಜ್ಜ ಹೀಗೆ ಏಕಾಏಕಿ ತೀರಿಕೊಂಡಿದ್ದು ಶಿಶಿರನಿಗೆ ನಂಬಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ನಮಗೂ ಕೂಡಾ........

ನಮ್ಮ ಮಾವನವರು ಆರೋಗ್ಯವಾಗಿಯೇ ಇದ್ದವರು ಈಗೆರಡು ತಿಂಗಳಿನಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ಅಸ್ವಸ್ತರಾಗಿದ್ದರೂ ಕೂಡಾ ನಾವೆಲ್ಲ ಹ್ನ.... ಅರಾಮಾಗ್ತಾರೆ.... ಅಂತಲೇ ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆವು.

ಬಿಟ್ಟೆ ಹೋದರು. ನಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲಾ....

ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಒಂದಲ್ಲ ಒಂದು ದಿನ ಸಾಯುವುದು ನಿಜವೇ ಆದರೂ ' ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಪಾತ್ರರು ನಮ್ಮನ್ನಗಲಿದಾಗ ಆಗುವ ನೋವು, ಸಂಕಟವೇ ಬೇರೆ.' ಏಕೆಂದರೆ ಅವರು ನಮ್ಮನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸಿರುತ್ತಾರೆ, ಪ್ರೀತಿ, ಪ್ರೇಮದ , ವಿಶ್ವಾಸದ ಭಾರ ನಮ್ಮ ಮೇಲಿರುತ್ತದಲ್ಲ....

ನಮ್ಮ ಗೆಳೆಯರೊಬ್ಬರು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ನಾವು ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರೀತಿಸಿರುತ್ತೇವಲ್ಲ.... ಅವರು ಸತ್ತಾಗ ನಾವೂ ಅಷ್ಟಷ್ಟೇಸಾವಿನತ್ತ ಸರಿಯುತ್ತಿರುತ್ತೇವೆ .....!!!!!! ನಿಜವಲ್ಲವೆ....?



ಸಾವಿನ ಮನೆಗಳಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕು. ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳಬೇಕು.ಹೆಣಹೊರಬೇಕು.....ನಿಶ್ಯಬ್ಧವಾಗಿ.

ಆಗ ನಮ್ಮೊಳಗಿನ ಕೊಳೆ ಅಷ್ಟಷ್ಟೇ ತೊಳೆದುಹೋಗ ತೊಡಗುತ್ತದೆ. ಸುತ್ತಲಿನ ಜನ ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮವರೆನಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ......!!!!

ನಿಜ ನನಗಿದು ಮೊದಲ ಅನುಭವ.... ಅಲ್ಲಿನ ಮೌನ, ನೀರವತೆ, ನಿಶ್ಯಬ್ಧ , ಅಲ್ಲಿ ಸುಳಿದಾಡುವ ಭಾವನೆಗಳು,ದುಃಖ , ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಏನೋ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಹಾಗೆ, ಅನುಭವಿಸಲು ಆಗದಂತಾ ಸ್ಥಿತಿ ನಮ್ಮ ಒಳ ಅರಿವನ್ನು ಕೆದಕುತ್ತದೆ...



ಸಾವು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಬರುವುದು ನಿಶ್ಚಿತವೆನಿಸಿದರೂ ತನಗೆ ಮಾತ್ರ ಬಾರದೆಂಬ ಉನ್ಮಾದದಿಂದ ವರ್ತಿಸುವ ಮಾನವನಿಗೆ ಅಲ್ಪವಾದರೂ ಭ್ರಮೆ ಹರಿದರೆ ಸಾವಿನ ಮನೆಯಲ್ಲೊಂದು ಬದುಕು ಹರಡುವುದು ಖಂಡಿತ.



ಏನೆಲ್ಲಾ ಮಾಡಿದರೂ....ಏನೆಲ್ಲಾ ಕೂಡಿಟ್ಟುಕೊಂಡರೂ, ಯಾರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಕಾಡಿದರೂ ಅಮರರಾಗಲಾದೀತೇ....? ನಾಲ್ಕು ಜನರ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಹೋಗಲೇ ಬೇಕು....ಹೋಗುವಾಗ ನಾಲ್ವರ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕಂಬನಿ ಮಿಡಿದರೆ ..... ಇನ್ನಷ್ಟು ದಿನ ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗಿನ ಹರುಷ ನಮ್ಮದಾಗಬಾರದಿತ್ತೆ....ಎಂಬ ಶ್ರದ್ಧಾಶ್ರುವುಕ್ಕಿದರೆ ಸಾವು ಕೂಡಾ ಅರ್ಥಪೂರ್ಣ....





ಮಾವ ಹಾಗೆ ಬದುಕಿದ್ದರು.ವೃತ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಕರಾಗಿದ್ದರು....

ಸ್ವಾಭಿಮಾನಿ...ಅಂತಃಕರುಣಿ... ಅಜಾತ ಶತ್ರು ಅವರು. ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಎಲ್ಲರೂ ಅವರನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಿದರು. ಹೆಂಡತಿ,ಮಕ್ಕಳು, ಮೊಮ್ಮಕ್ಕಳೂ ,ಸೊಸೆಯಂದಿರು,ಬಂಧುಮಿತ್ರರೂ, ಶಿಷ್ಯಂದಿರು ಎಲ್ಲರೂ ಹನಿಗಣ್ಣಾದರು....ಅವರ ವಿದಾಯಕ್ಕೆ.....



ಶಿಶಿರನ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿವೆ..ಐಶುವಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತದೆ......

ಅಜ್ಜ ಸತ್ತದ್ದು ಏಕೆ.....? ಇನ್ನು ಬರಲ್ವ....?

ವಯಸ್ಸಾದವರೆಲ್ಲಾ ಸಾಯಬೇಕಾ...? ಅಪ್ಪ ... ನೀನೂ ಸಾಯುತ್ತೀಯಾ.....? ನಾನು ಸಾಯುತ್ತೇನಾ...?

ಇಲ್ಲಪ್ಪಾ ವಯಸ್ಸಾದ ಮೇಲೂ ನೀನು ಸಾಯಬೇಡ ಆಯ್ತಾ....ಅಪ್ಪಾ....

ಅಜ್ಜ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಸ್ಟಾರ್ ಆಗಿದ್ದಾನಲ್ವಾ.... ? ನಾನು ಕರೆದರೆ ಅವನಿಗೆ ಕೇಳಿಸುತ್ತಾ....? ನಾನು ಅವನಿಗೆ ಕಾಣಿಸ್ತಾ ಇದ್ದೇನಾ...?

ಅಜ್ಜ ದೇವರಾಗಿದ್ದಾನಾ..? ನಮಗೆಲ್ಲಾ ಒಳ್ಳೆದಾಗಲೀ ಅಂತಾ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ದಾನಾ...?ಈ ದೊಡ್ಡ ಸ್ಟಾರ್ ಅಜ್ಜನೆ ಇರಬೇಕು ....



ಅವನ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರ ಹೇಗೆ ಕೊಡಲಿ....?''ಅಜ್ಜಿ ನೀನು ಬೇಜಾರು ಮಾಡ್ಕೋಬೇಡ ''ಅಂತ ಅಜ್ಜಿಗೆ ಫೋನಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ....

ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಸಾವು

ಅನ್ನುವುದನ್ನ ಹೇಗೆ ವಿವರಿಸುವುದು...? ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ನನಗೂ ಕಾಡತೊಡಗಿವೆ.



ಮಾವನವರಿಗೊಂದಿಷ್ಟು ಅಕ್ಷರಾಂಜಲಿ .

ನಡೆಸಿದ್ದರವರು .....

ವರುಷಕ್ಕೂ ಮೊದಲೇ ತಯಾರಿ..

ಮುಚ್ಚಲು ಹೊದಿಕೆ,

ಉಡಲು ವಸ್ತ್ರ,

ಒಡೆಯಲು ಮಡಕೆ....

ಸಮಸ್ತ ಕಾರ್ಯಗಳಿಗೂ ಪೂರ್ವತಯಾರಿ...

ಮತ್ತೆ ಮರುಗದಿರಿ ಎಂಬ ಸಾಂತ್ವಾನ....

ಗಡುವು ಹಾಕಿದ್ದರು ಈ ಬಾರಿ...

ಬಂತಲ್ಲ ಹೃದಯ ಯಾತನೆ.

ಪ್ರಯಾಣಕ್ಕೆ ಸೂಚನೆ..

ಕಲ್ಪವೃಕ್ಷ ಕಮರಿತಲ್ಲ....

ಹಾಗೆ ಒರಗಿತಲ್ಲ...

ಕುಣಿಯುತ್ತ ಬಂದ ಅಂತಕ

ಮನಸ್ಸಿಗೀಗ ನಿಜ ಸೂತಕ.

ಬಡ ಮೇಷ್ಟ್ರು... ಔದಾರ್ಯಕ್ಕೇನು ಕೊರತೆ...

ಸಾಮಾಜಿಕ ಚಿಂತನೆ, ಸಾಂಸಾರಿಕ ಸುಖ...

ಸತ್ಯ, ಸತ್ವ, ಸಾತ್ವಿಕ ಬದುಕು...

ಜಪಿಸಿದ್ದು ಸ್ವಾಭಿಮಾನದ ಮಂತ್ರ..

ಹಂಚಿ ತಿನ್ನುವ ಸಿದ್ಧಾಂತ.

ಹೊರಿಸಿದ್ದಾರಲ್ಲ ನಮ್ಮ ಮೇಲೆ

ದೊಡ್ಡ ಭಾರ....... ಸಾಲದ್ದಲ್ಲ,...... ಇರಿ

ಪ್ರೀತಿ , ಪ್ರೇಮ, ವಿಶ್ವಾಸದ ಭಾಂಡವಿತ್ತು ,

ಮತ್ತೆ ಸುತ್ತ ಹಂಚಿರೆಂಬ ಸೂಚನೆಯಿತ್ತು...

ಇಲ್ಲಪ್ಪಾ... ಇಲ್ಲೇ ಕುಳಿತು

ಓದುತ್ತಿರುವರಲ್ಲ....

ಆರಾಮಕುರ್ಚಿಯ ಮೇಲೆ ಹಾಗೆ ಒರಗಿ.

ಅನ್ನಿಸುವುದೆಲ್ಲ ಇನ್ನು ಭ್ರಮೆ.

ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ, ಮಂದಹಾಸ,

ಇನ್ನೆಲ್ಲಿ ...?ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಸದಾ ಕ್ಷಮೆ..

ತರಲಿಲ್ಲ ಹರುಷ ಹೊಸ ವರುಷ...

ಮರಳೀತು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ.....

ತೆರಳುವುದು ನೆನಪುಗಳ ಸುತ್ತೆ...

ಎಂಬತ್ತರ ಹುಟ್ಟುಹಬ್ಬದ ಸಂತಸಕ್ಕೆ

ವರುಷ ತುಂಬುವ ಮೊದಲೇ...

ತೆರಳಿದರು ಮರಳಲಾಗದ ಊರಿಗೆ.

ಶಿಶಿರ ಮತ್ತೆ ಓಡಿಬಂದ ...

''ಅಮ್ಮ , ಅಜ್ಜನಿಗೆ planets ಇವೆಯಾ ''?

ಉತ್ತರಿಸ ಬೇಕಿದೆ ಅವನ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ....



[ ಭೂರಮೆಯ ಸುಮಾ ಮಾವನವರ ಬಗ್ಗೆ ವಿವರಿಸಿದ್ದಾರೆ.....ಅಲ್ಲಿ ನೋಡಿ.]