ಕವಿತೆ

ಅವಿತಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲಾರದೆ

 ಕಲ್ಪನಾ ಸಾಗರದಲೆಯೊಂದು  

ಬಂದು ಮಾನಸ  ದಡಕ್ಕಪ್ಪಳಿಸಿ 

ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತನೊಂದುಳಿಸಿ  ಕವಿತೆಯಾಯ್ತು

ಭಾವಾ೦ಭುದಿಯಲಿ  ತೇಲಿ ತೇಲಿ 

ಛ೦ದಸ್ಸಿನ ಚಂದವಿರದಿದ್ದರೂ 

ವ್ಯಾಕರಣದ ಹಂಗಿರದಿದ್ದರೂ 

ಮನಕ್ಕೊಪ್ಪುವ   ಭಾವಗೀತೆಯಾಯ್ತು 

ದಡವನಪ್ಪಿದ್ದು ಲವಣವೋ ಹವಳವೋ 

ಮರಳೋ ಹರಳೋ ಶಂಖವೋ  ಶೃ೦ಖಲೆಯೊ 

 ತಬ್ಬಿದವನಿಗೆ  ಗೊತ್ತು

ಅಂದವೋ ಅನುಬಂಧವೋ 

ಚಂದವೋ ಸ್ವಚ್ಚಂದವೋ ಸ್ಮೃತಿಯೋ  ವಿಸ್ಮೃತಿಯೋ 

ಸವಿದವನಿಗೆ ಗೊತ್ತು

ಕಲ್ಪನೆಗಿದೆಯೇ  ಎಲ್ಲೆ

ಹೃದಯ ಪಲುಕಿದಂತೆಲ್ಲಾ

ತೆರೆಯಾಗಿ ಅಲೆಯಾಗಿ ದಿಬ್ಬಣದಂತೆ

ಮೆರವಣಿಗೆ ಹೊರಡುವುದರ  ಪರಿಗೆ

ಬೆರಗಾಗಿ ಮೈಮರೆವಾಗಿ 

ಚಲಿಸಲಾಗದೆ ಹಾಗೇ ಶಿಲೆಯಾದೆನಲ್ಲಿಯೇ ..!